i can see clearly now

One never knows how much joy seeing Virginia Evans gives unless one gives EFL classes to children and finally you get a B1 student. I have never felt so much satisfaction at just browsing through my old books from teachers' college like this one time yesterday, while planning on a course for this student. Seriously, it starts looking like a personal vendetta, but really, those are just good books. Owh Thomson & Martinet, I'm gonna get to you two as well, hohoho.

 I don't say there is anything that work in the disadvantage of young learners especially, but it's just nice to get a small talk instead of almost-a-talk. Although, I guess in order to teach kids well you need to think like a kid a little for this 1-2 hours. Like, remember that every time you get tired by some activity, the kid is already 10x more tired and probably thinking about killing you in your sleep (lol). Just be prepared at asking questions like how do you make a blue igloo or why all the people cannot speak one language. At least here linguistics comes in handy, as the best tool for flirting and feeding kids' curiosity.

Though seriously, sometimes they say things like "Mouse and cheese doesn't rhyme" and the only thing you can say is: 

Also, I wish they could pay me for the work done at home. I know it's a popular stereotype but one of the reasons I am getting like super-uber organized is that I still have a lot to do at home even if I spend only 2-3 hours daily at work :P. I come back, I need to print materials, write a weekly plan, maybe write a monthly plan (Gosh, I need to finish writing one today~... nah, do not wanna.), check the homeworks, etc, etc. 

Still it brings a little satisfaction every single fucking time a kid remembers that this is not a tee, and not a tie, but a bow-tie.  I am a hell of a teacher lol.

Well, still the thing I am the most glad about is that I got my weekly plan for Uni and it took only one group to change so I can still keep my teaching job almost unchanged. I will wait some more time and think about more students :P. Please Buddha/Allah/Takki/God/Spaghetti God/Shiva/whoever keep this awesome plan as it is so I can keep the job going.

My organization made me currently searching for some balance between hobby and all the other stuff and I am still glad I could keep my radio job too: I guess at least for this year I will have to deal with getting morning hours. Yes it was my own idea, even though I know that I am not the mot talkative person in the morning and still the listening rate in the morning cannot be high.. On the other hand, I am too addicted so I asked myself, do I really need to resign or I can get going with morning hours? So now, I am becoming a morning DJ :P.

Although, let's talk about the balance when it comes to writing. Imposibiru. I know I should be already planning my MS paper, trust me, I am [trying to do so]. Though seriously with my bday gift from my personal Will - let's say it made me dig out some old ideas. I know this was more a pun but I really though about writing criminals for more than 400 signs during creative writing hours. So now I have a plot, some charas and even covers. <3

Wish me luck and give me a kick in the ass.

the creativity monster

Should I finish a post about last anime con I've attended, I leave it for my other blog in Polish, because who would read it in any foreign lg anyway? Now there's a different thing I need to release from my mind. It seems there was no entry here for some time and it has some reasons, one of which is highly connected with creativity.

The other one can be connected with the fact our neighbors are making night parties all week so I don't sleep well and just yesterday I wouldn't sleep not only because of the noise but also of thinking what you can make out of pork.

There's quite a lot of possibilities.

Let's say it already corresponds to what I am going to write here.

Some time ago, when I was still studying English every damn time we were asked about qualities of a good student/teacher someone would say this fucking word: "creative". It's like every characteristics you already posses in life, being hard-working, resourceful, responsible or so, get's better while combined with "creative". I don't say it's bad - it's pretty amazing, I love creative people, I think of myself as a very creative person, but representations of this quality often brings one to some false, over-sparkling vision of happiness and unicorns, which is definitely not true. Moreover, it makes many amazing creative minds suffer of infinite questioning yourself and your work state when there's perfectly nothing wrong with it. It's the same process, just a little or a lot less happier version of a popular belief.

Creativity monster is just a huge lottery machine that sometimes makes you scream "bingo" and sometimes make you scream:

also in that pretty sexy manner, although, I hope you don't do that on the street.

I guess at this point you can find yourself a little confused, but let me explain this with an example. Together with my personal Will we were discussing our probable psychological or intellectual biorhythms, concerning an idea of how it feels to make things or even think on different levels of the graph. After giving it a second though I got to the conclusion that anywhere is positive, actually, if by "positive" one understands more of an  economical meaning like "giving you no loss".

So, sometimes you feel happy and you make a damn good painting. Sometimes, you feel like shit and you make a damn good painting. From time to time you may also feel like you are somewhere in between of all the states of your mind and you will still create something or rewrite some work you've done already or burn it and you still create a thing (that is ashes actually, but also some warmth and energy, if you take a science outlook).

I don't say what we usually understand as creative is always all cookies&sparkles. I mean, remind yourself of romanticists :P. My point is that, on the contrary to a popular belief it's not only black or white *don't say it comes in all shades of grey, don't say shades of gray*  Also, even I, myself, often forget that it's not some kind of a skill that we can gain with practice. Just a point on a very weird coordinate system.

am I wrong for being fine?

Lately I talked with some of my long-time-haven't-seen family members (one of the few good sides of social media). I am great at little talks so usually while being asked about how are things going and so on I answer good/very well/great. The same family members later were calling my parents while they, in comparison, were rather bragging about how bad/awful/terrible it is now. Clash.

You know, there is this saying "Do not ask a Polish how they are, otherwise they will tell you how they are really doing." And, don't mind me wrong, I know the reality and my parents' attitude to exaggerate things. Though, I still feel that being positive while everything is not going quite well is seen as rather naive.

I am not going to fool you, I am not a flawless person when it comes to perceiving the environment. I am constantly broke since left the college, well, since the crisis everyone is broke anyway, with a job that could be more engaging during summer, not ever sure if satisfied with the studies, with constant health trouble and problems fitting in the category "everyone has stuff that they are not talking about". It doesn't create the most positive image but at the same time it certainly does not intrude on my telling people "How is it going? Great."

To be honest, lately I've even doubted whether I shall continue with my Asia-concerned hobbies anymore. I am a realist when it comes to my job and I don't expect people listening to the radio while we're having a great summer time and I wish for everybody to go see some world. On the long-term matter, I don't even expect myself digging in it forever. Nevertheless, the activity during shows got slightly lower and  you never know how much pain in the ass is such a low decrease unless you find yourself with some spare time on air.

And then, in all of this very hard work occupied with a very low feedback I got some comments like "You know, lately you were talking about this and that so I tried it out and it's awesome" or "hey, I am here and there but I am listening to your show anyway, yay". Also, since I am hell of a teacher I am kind of hosting some writing sessions and people do enjoy this and even ask me whenever we can have another meeting. You see, those are rather trivial things but they instantly made me feel better about what I am doing.

So yes, it is a natural thing to brag about your life like I just did here (and you don't want to hear my inner conversations, trust me). Nonetheless, never ending complaints about life can be troublesome and I am to work very hard on reminding this to myself: be it a matter of age, experience or surroundings, I can understand them, but I wanna stay positive. I still have a good family, friends and some self-realisation going on - it's certainly not naive and enough to be well when things are going wrong. Besides, it's just a bad day, maybe two, maybe a week or year, not a bad life.
  
Well, if it goes too far I can still come back to meditations like I did yesterday - on the time of terrible heats you can only sit and think anyway. So I did and I discovered after such a long pause it's so easy to leave the body but so hard to go back :P.

Besides I found a great comic about it, hahah (personally I rather think of nothing during meditations, but that's some idea):

she's so high

The exams time is on which means that basically I am struggling a hard time fighting for every little pinch of concentration everyday. It was pain in the ass especially last week when the weather got shitty and I ended up staring at my books and loosing with the attention span, more or less like that:

At last, the weather got sunny & hot again, bringing some positive energy and together with magical power of   the incredible coffee I was able to kick some exams' asses. Though, there is still a week of those before me and I have to finish some projects, but I want to catch some fresh air now and take a deep breath.

Meanwhile, I went to the shop and bought myself an ice cream as a reward for the exam passed. I passed European culture thing after a  glamorous presentation about post-feminism, but I guess I would pass it anyway - I just like to show things and give talks about them LOL.~ Though, EU law exam  was simply the best. Firstly, I was sure I won't even pass the usual classes, because I had so very little points from quizzes, but it turned out I passed it so I was learning hard for the exam... which took around 20 minutes and contained 12 abc questions :P! And I've even scored 4 after all - it's better than my score from the classes O_O.

Weird, weird world.

Actually, I am rly suprised that my scores has been quite nice so far. 

Also, I can see the fate haven't slapped me in the face for a while, 'cause I've even got a job lately! Yes, at last, I became a sensei, fufu. After a whole year of sending CVs everywhere I went for two interviews in one of Cracovian Lg Schools and I got a job as an EFL Teacher! 

I still need to handle them some papers, I guess I will do it on Monday :P - and I hope I will start soon. I also hope that maybe I could find some summer job or intern here. Well, June has not ended yet, so I still send documents~. What else can I do, right?

Owh, yes, besides watching Hannibal (too bad it's finale is being aired next week :P I will miss it)

me & the devil

I remember that every time the summer exams time came I found myself being completely unable to adjust my clothing, shoes, concentration span and the amount of the water drank to the actual state of weather - I have to admit these days I am struggling probably the same problem, although, I cannot fit the weather because it is SO DAMN RAINY.

My shoes and hair are so wet every freaking time I need to leave the flat and go out it is slowly driving me mad. Everything began during the long weekend last week - I hoped for some nice sunny days and the only truly sunny day came when I was already setting off. Of course I love spending time at my parent's house, even though for the first time in my life I had a real trouble eating a dinner there, but I blame watching too much Hannibal.

This show is very weird - on one hand it is very creepy, because of the killers, psychopaths, and all of this,   but on the other it rather makes you feel sad because of the murderers, more than being angry at them. If you wonder how the heck is this possible you just need to  watch a few episodes. I couldn't believe this show's fandom can be so full of rainbows and gay unicorns at the same time watching a thriller series, but now I can proudly say it has the full right to claim all those rainbows... and the amount of inner jokes I make with myself probably got much higher than usual.

Also, Pućka made me watching "Arrow" series. It's really well made and engrossing. I like that it shows the development of the super-hero and the viewer is not just put in the position at which everything is already ready. Besides, the OST is brilliant and it fits the story so well. Although, it's not the main soundtrack that got stuck in my head - though I guess I can let go off this song because there is this fucking rain outside and it feels so British :P LOL.

Also, on the other shows I've watched recently I saw the Grey's Anatomy final episode of series 9 and I have to say... there is a huge gap between the previous finals and this one and it's sad because this final was probably the worst of them all. Nothing new, no mind breaking cliff hangers, old problems repeated again and again.

 The only thing I liked was that moment when Christina need to do a surgery on the heart but the lights went off and she had to listen to the heart beat to know what is going wrong with it. I love her chara but this thing was just awesome. Also, later when she was telling this to other characters I felt so envious of her. I mean, she was in that situation and at this very point she knew that this is the thing she wants to do in her life. I do envy her. I wish I had such a situation in my life - whether it was during hosting a show or a class. Too much concentration on this shitty little issue probably won't help me obtaining this, but I rly would love to experience such moment.

srsly I adore her

Sesja vintage i bezsenność

Gratuluje swojej psychice mechanizmów obronnych w formie braku snu - nie dziwię się, że w czasie poprzedniej sesji letniej nie spałam w ogóle, bo przy zasypianiu o 4:00 nad ranem, po uprzednim rzucaniu się z boku na bok przez pięć godzin minimum, przynajmniej daję radę zasnąć na chwilę, o tej porze latem jest już jasno. Nadeszła sesja, czyli tak zwany splot niekorzystnych wydarzeń.

No dobra, nowe kuchenne odkrycie, czyli nabe shabu, było akurat w miarę korzystne ;p

 Ledwo wróciłam na zajęcia, a los od razu mi trzasnął, tym razem zepsutym telefonem. Od tygodnia siedzi w naprawie, a ja dostałam telefon zastępczy na pocieszenie, dzięki czemu czuję się bardzo vintage. Dochodzę do wniosku, że nie najgorzej radziłam sobie bez telefonu, ale bez smartfona to już jak bez ręki - muszę być już poważnie uzależniona. Nie to, żebym miała coś przeciwko przepuszczaniu drobnych na bilety, zamiast je sobie wygodnie kupować przez odpowiednią aplikację, ale przyzwyczaiłam się do osobistego asystenta w formie mojego LG i chciałabym go już mieć z powrotem.

Wyjeżdżając z domu załapałam się na przetłumaczenie aplikacji dla W8 do czytania ebooków i w końcu w tym tygodniu aktualizowali polską wersję :D. Jestem mega dumna, chociaż przez tym programem jest jeszcze naprawdę dużo poprawek...

Ponieważ, tak jak wspominałam, jest sesja, naturalnie odczuwam ostatnio wielki pociąg do pracy twórczej, więc mam nadzieję, że uda mi się w najbliższym czasie usiąść do klawiatury i stworzyć jakieś opowiadanie. Mam na to wielką, wielką ochotę. Plus, i tak nie śpię, więc przynajmniej wykorzystam ten czas jakoś bardziej produktywnie ;p.

Brakuje mi noworocznego mema

Poważnie. Dlatego też uznałam, że zamiast dobijać się memami, mogłabym pokusić się o pomniejszy skrót zdjęć zebranych z minionego roku.

STYCZEŃ : egzaminów czas. Ostatnio zajrzałam w swoje stare notatki z tego miesiąca. Napisałam tam coś w stylu; "Ponieważ wiem, że zajrzę tu za rok, uprzedzam, w tym roku na 100% skopię ci tyłek." Nie wiem, czy mogłam być bardziej dosłowna.

LUTY: mój biedny Subaru-komputer odmówił posłuszeństwa i został rozebrany do tzw.  PC-porn, czyli części pierwszych. Na szczęście udało się go w miarę szybko doprowadzić do porządku... niestety niedawno zepsuł się ostatecznie.

KWIECIEŃ: nie wierzę, ale nie mam żadnego zdjęcia z marca! Nawet na telefonie! Co gorsza, nie pamiętam, czym się wtedy zajmowałam... chociaż zważywszy na ówczesne zajęcie główne, to wiele wyjaśnia. Nie pamiętam też, żeby w kwietniu była tak ładna pogoda jak na tym zdjęciu.  

MAJ: praca dyplomowa. Nadal nie wierzę, że udało mi się ją napisać. Nie wierzę, że moja promotorka wytrzymała psychicznie poprawianie tych błędów przeokropnych. Jestem pełna podziwu, ale to pewnie nie ostatnia taka praca w moim życiu, tzn. przynajmniej taką mam nadzieję.

CZERWIEC: mam bardzo wiele zdjęć z czerwca, ale to chyba najlepiej oddaje ten miesiąc. Egzaminy,  obrona, licencjat, dużo nieprzespanych nocy, dużo stresu. Padoł łez i goryczy, czyli ostatnia sesja na byłej uczelni, ukończona idealnie z ostatnim dniem miesiąca, po którym nastąpiła szybka wyprowadzka... i kolejne egzaminy, tym razem na nowe studia (no, ale to już w lipcu).

LIPIEC: Budapeszt! Było wspaniale - spaliło nas Słońce, oblał nas węgierski deszcz, żarłyśmy węgiersko-polskie dania i  rozprawiałyśmy o niewiadomoczym przy wspaniałym węgierskim smakowym piwie, wyzyskując węgierską cierpliwość Angie do maksimum. W tym roku też musimy gdzieś pojechać.

SIERPIEŃ: w tym miesiącu odbyło się wesele mojego kuzyna,  więc bardzo miło wspominam ten miesiąc. Zdjęcie powyżej to naprawdę moje ulubione z całej tej imprezy. Właściwie nie realizowałam wtedy żadnych wielkich planów, więc generalnie cieszę się, że końcówka lata minęła spokojnie.

WRZESIEŃ: na całe szczęście był wyjątkowo spokojny. Ponadto, odwiedziły nas na dole Exia  i Ada (na zdjęciu).  Ponadto, wróciłam do robienia na drutach - co widać na focie (dumnie prezentuje różowo-niebieską apaszkę). Gah, teraz żałuję, że sobie nie kupiłam żadnej włóczki przez przerwę świąteczną, to miałabym jakąś robótkę w Krakowie :p.

PAŹDZIERNIK: w tym miesiącu czekała mnie przeprowadzka do zupełnie nowego miasta, na zupełnie nowe mieszkanie  by pójść na zupełnie nową uczelnię. Po trzech miesiącach tam dalej nie potrafię powiedzieć, czy na pewno dobrze wybrałam kierunek, ale kij z tym, po trzech latach na filologii zadawałam sobie to samo pytanie.

LISTOPAD: czyli akomodacji na nowych śmieciach ciąg dalszy.  Właściwie to nie narzekam, bo mieszkanie jest przefajne, plus cieszę się, że przy pućce mogę wymyślać różne głupie rzeczy w kuchni, typu ciasto z pseudo-Oreo. Plus, naprawdę miło mieć znajomych blisko. No, Kraków sam w sobie też ma kilka zalet, np. ładne autobusy, dużo zieleni i blisko do domu.

GRUDZIEŃ: właściwie to moje ulubione zdjęcie z tego miesiąca. Szkoda, że przerwa świąteczna już się kończy, bo co mi będzie się gnieździć w pudełkach, jak wrócę do Krakowa w tym tygodniu?

Co się nie zmieściło na zdjęciach, to pewnie to, że w tym roku wiele rzeczy robiłam po raz pierwszy, np. po raz pierwszy pisałam pracę naukową, po raz pierwszy byłam na musicalu, leciałam samolotem, czy miałam wolne dni na uczelni w ciągu tygodnia :P. Właściwie, to mam nadzieję, że w tym roku, też spotka mnie tyle miłych nowych rzeczy. No i mam nadzieję, że skopię sobie tyłek znowu, nawet na 200%. A właściwe, to definitywnie tak zrobię.

Na odchodne, kawałek który strasznie za mną chodzi od wczoraj.

tak się jeździ na konwenty

Cytując za pućką, w końcu zrobiłam coś ze swoim życiem... kliku kliku kliku, i pojechałam na konwent. Konkretnie, na B-xmasscon 3 w Krakowie, w ostatni weekend. Właściwie to nawet chciałam pojechać na jakiś konwent, bo dawno nie było mnie na żadnym, a skoro nie jestem już na filologii i w tygodniu po nie czekały na mnie cztery kolokwia to czemu nie. Poza tym, od dawna chciałam sobie kupić jakieś tanie a fajne kolczyki i nie mogłam trafić lepiej. Stoiska były dość przyzwoite, było dużo rzeczy związanych z fandomami poza-mangowymi np Sherlockiem, Supernatural, Grą o Tron, Avengersami i Doctorem Who, więc jestem zadowolna. Tzn. pewnie byłabym bardziej, gdybym mogła dorwać coś fajnego z Thorem albo Iron Manem, ale może następnym razem. 

Thor się smuci, bo nikt go nie kocha

W sumie zapłaciłam z 16zł za te dwie pary...? That's the deal.

 Chociaż  najlepszego zakupu i tak dokonała chyba pućka, w formie przygarnięcia porzuconej pluszowej pandy, która szybko się zaaklimatyzowała z pozostałymi pluszowymi zwierzątkami.

Szczęśliwa rodzina xd

Z paneli bardzo podobał mi się panel o dżejpopie i azjatyckich coverach piosenek - szczególnie zapadł mi w pamięć Jackie Chan śpiewający piosenkę z Mulan. Akurat wróciłam wtedy do sali i miałam niezły ubaw :p. Jeśli chodzi o nasz własny panel i warsztaty to w ogóle jestem w siódmym niebie, bo przyszło dużo ludzi i robili ładne bento~. Naprawdę się postarali, bo to nie tak, żebyśmy im dały jakieś wypasione składniki (puszkowane warzywa i owoce i ryż). W sumie, jestem pełna podziwu ile potrafili z tego stworzyć. Nawet zostało nam pół opakowania ryżu i miałyśmy obiad w niedzielę ~!

Pokaz WTF również się udał, chociaż jakimś cudem skończył się te 10 minut wcześniej. Za to ludzie byli wspaniali i udzieliła im się ostatnia piosenka. Wprawdzie patrzyłam po nich, kiedy puszczałyśmy Singhama, i chyba nie ginęli aż tak bardzo jak my, no ale... Singham!.. Czyż on nie jest wspaniały? Jeśli Singham nie jest wspaniały, patrz: punkt pierwszy.

Suma sumarum, jestem zadowolona i chciałabym pojechać na jakiś konwent w przyszłym roku. Może tym razem uda mi się kupić coś z Thorem, żeby się nie czuł niedoceniony xd.

Nanana, SINGHAM!~ *ryk lwa here*

Gratis foty:

Gra o Tron Konwentu

To uczucie, kiedy robisz sobie fotkę pod bannerem radia, w którym pracujesz 

kyun~

Mam zawias, wielki, ciemny, głęboki, listopadowy zawias. Zawieszam się na zajęciach, przed zajęciami i nawet jak mam wolne. Niestety, nie wpływa to zbyt dobrze na rozwój mojego pisania, właściwie to opowiadanie z okazji Nanowrimo stoi w miejscu i jeszcze ciągle je zmieniam, bo coś mi nie pasuje. Naprawdę, tak bardzo je lubię jak go nienawidzę, ale właściwie tak wygląda proces twórczy w 90% przypadków (tzn, tak podejrzewam) - ciągła walka między "o mój borze zielony, jakie to zajebiste," a "jak mogłam stworzyć coś tak beznadziejnego?" Najgłupsze jest to, że bardzo polubiłam postaci, które stworzyłam, a wiem, że większość nie dożyje końca - wierzcie mi, nawet mnie to nie dziwi, bo po prostu ja-tak-mam. Trzy lata pisania wypracowań na zajęciach z writingu o tym świadczą - nigdy nie napisałam tam historii o pozytywnym zakończeniu. Zawsze ktoś kogoś zabił, sam zginął, zabił kogoś a potem rzucił się z pociągu... Ach, ta straszna komórka mózgowa wspólna z Castlem.

Pocieszam się, że po tym, jak Arasz poleciła mi Zenwriter jest troszkę wygodniej - o dziwo, melodia która jest tam wgrana automatycznie najzwyczajniej pomaga się skupić. To pomaga przy pisaniu opowiadania, trochę gorzej z pisaniem referatu na uczelnię (a właściwie dwóch), co jest w sumie trochę smutne.

Tak czy inaczej, Zen jest bardzo przyjemny, więc polecam 

Radosny dzień nam nastał na mieszkaniu, dorobiłyśmy się w końcu pralki :D! Nasza lodówka David w końcu ma towarzyszkę.. Musimy mu przykleić na drzwiczkach jakieś zdjęcie pralki, albo może jakiś rysunek?

"Wiii-u, wiiuuuu, wiuu, wiuuu" ~Ling Ling

Ponadto, przez to, że złapałyśmy z Pućką fazę na serowe filmy, trafiłyśmy na Ra.One,  który, swoją drogą, okazał się naprawdę fajny. Jest się z czego pośmiać i nad czym popłakać, muzyka nie powala, ale jest przyzwoita. No, i po tym jak obejrzałyśmy to dwa razy, złapałam fazę na ten kawałek (poważnie, od godziny słucham go w kółko):

To by było na tyle. W końcu napisałam coś, bo tak! Postęp! Może to znak, że odblokował mi się w końcu writing block?